Gorączka Krwotoczna Marburg: objawy i leczenie

Informacje o Gorączce Krwotocznej Marburg

Definicja i Charakterystyka

Gorączka krwotoczna Marburg, zwana również jako choroba wywołana wirusem Marburg (MVD), to poważna choroba zakaźna wywołana wirusem Marburg (MARV). To paskudztwo powoduje gorączkę krwotoczną u ludzi i naczelnych, a jej śmiertelność potrafi sięgnąć nawet 90%, jeśli nie jest leczona. Wirus Marburg jest blisko zżyty z wirusem Ebola, a jego naturalnym domem są nietoperze z gatunku Rousettus aegyptiacus.

Historia i Wybuchy

Gorączka krwotoczna Marburg pojawiła się po raz pierwszy w 1967 roku w niemieckich miastach Marburg i Frankfurt oraz w Belgradzie, w dawnej Jugosławii. Wszystko zaczęło się od badań laboratoryjnych nad zielonymi małpami przywiezionymi z Ugandy.

Od 1967 roku odnotowano prawie 600 przypadków MVD, głównie w Afryce. Oto niektóre z głównych wybuchów:

Widać, że mimo stosunkowo niewielkiej liczby przypadków, gorączka krwotoczna Marburg jest niezwykle śmiertelna i może być przyczyną epidemii.

Więcej o powikłaniach związanych z innymi chorobami zakaźnymi można znaleźć w artykułach o grypie i gruźlicy.

Przyczyny i Sposoby Rozprzestrzeniania

Gorączka krwotoczna Marburg (MVD) to nie byle przeziębienie – to poważne zagrożenie i nie można go lekceważyć. Zajrzyjmy więc do tego, co wywołuje tę chorobę i jak się rozprzestrzenia, żeby wiedzieć, jak z nią walczyć.

Źródła Zakażenia

A więc kto tu jest winny? Nietoperze owocowe, a konkretnie te z gatunku Rousettus aegyptiacus, stanowią naturalne źródło wirusa Marburg. Pierwsze ognisko tej choroby wśród ludzi nastąpiło po kontakcie z zielonymi małpami afrykańskimi, które wpadły do nas z Ugandy.

Sposoby Transmisji

Pierwszy człowiek zaraża się będąc dłużej w jaskiniach czy kopalniach, gdzie nietoperze Rousettus mają swoje gniazdko.

Ale kiedy wirus już się wdarł do ludzkiego globu, dzieli się chętnie przez bezpośredni kontakt z osobą chorą – jej krwią czy wydzielinami. Także rzeczy, które dotykał zarażony, mogą być niebezpieczne, więc nie warto się do nich przytulać.

Inne Zakażenia

Wirusów, jak na lekarstwo – rodzina Filoviridae, dokładniej Marburgvirus, gdzie siedzi sobie wirus Marburg i jego kuzyn Ravn. Wariantów kilka, ale objawy z grubsza te same kłopotliwe.

Żeby nie skończyć z Marburgiem, ważne, by trzymać się z dala od źródeł zakażenia. Więcej o zdrowotnych zagrożeniach poczytasz w artykułach o gorączce krwotocznej ebola i grypie.

Zdrowia i rozwagi!

Objawy i Diagnoza

Gorączka krwotoczna Marburg to ciężka choroba przenoszona przez wirusa z rodziny filowirusów. Szybkie rozpoznanie tej choroby i znajomość jej objawów są niezbędne do efektywnego leczenia i prewencji epidemii.

Okres Inkubacji

Po zarażeniu wirusem Marburg, okres inkubacji zazwyczaj trwa od 2 do 21 dni. Objawy mogą się pojawić między 3 a 21 dniem po zetknięciu z wirusem.

Objawy i Przebieg Choroby

Gorączka krwotoczna Marburg rozwija się w trzech głównych etapach: fazie początkowej, wczesnej fazie organowej oraz późnej fazie organowej lub rekonwalescencji.

Faza Początkowa

Faza początkowa to objawy przypominające grypę, w tym:

• Wysoka gorączka
• Silne bóle głowy
• Dreszcze
• Bóle mięśni
• Ogólna słabość i złe samopoczucie

Wczesna Faza Organowa

W tym etapie mogą wystąpić bardziej charakterystyczne objawy, takie jak:

• Bóle brzucha
• Nudności
• Krwawienia (z nosa, dziąseł, wewnętrzne)

Chorzy mogą odczuwać gwałtowne pogorszenie zdrowia w ciągu 2-5 dni od wystąpienia tych objawów.

Późna Faza Organowa lub Rekonwalescencja

W zaawansowanym stadium choroby pacjenci doświadczają:

• Nasilenia krwawień i krwotoków
• Dezorientacji lub agresji
• Możliwego zgonu w ciągu 8-9 dni od pierwszych symptomów

Ci, którzy przeżyją, mogą wejść w fazę rekonwalescencji, gdzie objawy stopniowo ustępują, a zdrowie zaczyna wracać do normy.

Aby dowiedzieć się więcej o innych chorobach i ich objawach, zajrzyj na strony dotyczące gruźlicy i grypy.

Leczenie i Zapobieganie

Opieka Medyczna

Gorączka krwotoczna Marburg jest strasznie groźna, a jej śmiertelność może sięgać nawet 88%. Ale jest sposób na zmniejszenie tego ryzyka. Wczesne zastosowanie odpowiedniej opieki może istotnie poprawić szanse pacjenta. Niestety, na razie nie mamy ani konkretnego leku, ani szczepionki na tę chorobę. Osoby zarażone otrzymują jednak pomoc obejmującą odpoczynek, nawodnienie i kontrolę nad ciśnieniem i poziomem tlenowym.

Intensywna opieka od samego początku, w tym odpowiednie nawodnienie i leczenie skierowane na konkretne objawy, znacząco poprawia szanse na przeżycie. Na horyzoncie widać nadzieję w postaci przeciwciał monoklonalnych (mAbs) i leków przeciwwirusowych, a także przyszłych szczepionek. Te obiecujące środki czekają na swoje sprawdzanie w kolejnych badaniach klinicznych.

Programy Zwalczania i Zapobiegania

Szczepionki na wirusa Marburg jak na lekarstwo, dosłownie. Najbliżej wdrożenia jest ta opracowana przez Instytut Sabina w USA. Zachęcająca wiadomość: była bezpieczna w początkowej fazie testów w USA. Teraz czeka ją druga runda w Ugandzie i Kenii. Oby wyniki były równie obiecujące.

W planach jest więcej badań nad szczepionką cAd3-Marburg w Ghanie, Kenii, Ugandzie i USA. Jeśli okaże się, że działa, może stać się tarczą w sytuacji awaryjnej związanej z tym wirusem. Ta szczepionka bazuje na zmodyfikowanym adenowirusie szympansów, wcześniej sprawdzonym w badaniach przeciwko wirusowi Ebola i Sudan. Na powierzchni wirusa Marburg znajduje się glikoproteina, dzięki której szczepionka stymuluje odpowiedź immunologiczną.

Edukacja i programy prewencyjne to podstawa, by walczyć z wybuchami epidemii. Świadomość lokalnych społeczności, jak zapobiegać zakażeniom i tworzenie mechanizmów wczesnego wykrywania przypadków, mogą zdziałać cuda w tym zakresie.

Jeśli masz ochotę na więcej tematów zdrowotnych, zajrzyj do naszych materiałów o gruźlicy, gorączce reumatycznej i grypie.